κατάρρυπος

κατάρρυπος, -ον (Α)

πολύ ρυπαρός, πολύ βρόμικος.

[ΕΤΥΜΟΛ. < κατ(α)-* + -ρρυπος (< ῥύπος «βρομιά»), πρβλ. ημί-ρρυπος, περί-ρρυπος].